Christiaan IV van Denemarken (1588-1648) - Architectuur en stedebouw van een Luthers vorst
Koning Christiaan IV van Denemarken stichtte tijdens zijn regeringsperiode (1596-1648) verspreid over zijn rijk, dat behalve Denemarken ook de zuidelijke provincies van Zweden, Noorwegen en delen van Sleeswijk-Holstein omvatte, een groot aantal steden, terwijl hij bestaande steden, zoals de hoofdstad Kopenhagen, ingrijpend veranderde. Hij riep daarvoor dikwijls de hulp in van buitenlandse ingenieurs en architecten, onder wie relatief veel Nederlanders, wegens het hoge peil van hun technische vaardigheid, hun strategisch en waterbouwkundig inzicht en hun vermogen een stedelijke ruimte optimaal te organiseren en te doen functioneren.
Christiaan IV heeft vanuit zijn machtsdenken op de vormgeving en inrichting van deze steden echter een zeer persoonlijk stempel gedrukt Belangrijk daarbij is geweest dat hij voor zichzelf de rol van toekomstig wereldheerser zag weggelegd volgens alchemistisch-mystieke tradities, en meer direct, volgens de Lutherse utopie van de Duitse theoloog Johann Valentin Andreae. Zo trachtte de koning van Kopenhagen niet alleen een volwaardige metropool te maken, maar tevens daar een Nieuw Jeruzalem te stichten. Het ideologisch centrum van deze stad was de aan de Trinitatiskerk vastgebouwde Ronde Toren, die dienst deed als observatorium. Via deze toren, die voorzien is van een hellingbaan, zou de koning kunnen opstijgen tot het goddelijke, nadat hij volgens de alchemistische traditie de staat van perfectie bereikt had. Daartoe werd onder andere bij zijn lusthuis Rosenborg een 'alchemistische' tuin aangelegd.