Innerlijke reis Dachau voor bij de grens - Dagboek van Rafael Tijhuis met daarin de laatste dagen van Titus Brandsma
Wij moeten allen de weg gaan die ongevraagd op ons afkomt. Ieder van ons zal de dood tegemoet moeten treden en vriendschap met haar moeten sluiten. Deze ervaring kent eindeloos veel varianten. De God van Leven zal ons wakker kussen in uiterste stilte en eenzaamheid. Voorbij de grens! Daar worden wij tot ruimte voor de Verborgene.
Dit boek is geschreven vanuit ervaringen in de hel van Dachau, maar toont ons een weg voor ogenblikken wanneer het nacht wordt rondom ons heen. Tijhuis schrijft: "Toen ik alles kwijtraakte wat mij met mijn vroegere leven verbond, mijn bezittingen, mijn kleding, mijn haar, mijn naam, voelde ik dat de banden met God steeds nauwer werden aangetrokken". In alle ellende, door alles heen is het geloof de zuivere bron waaruit hij leeft.
Het staat er niet voortdurend met zoveel woorden, maar de onzichtbare aanwezigheid van God is op elke bladzijde te vinden in zijn optimisme, in de acceptatie van dat wat is, als hij een zonsopkomst beschrijft, in zijn humor, in het lijden en in de hoop. Zijn praktische geest lijkt wel onlosmakelijk verbonden te zijn met de stem van God, die hem altijd weet te bereiken, ook als hij leeft in diepe duisternis. Hier is een mens aan het woord die de laatste dagen van Titus Brandsma van dichtbij heeft meegemaakt en met grote tederheid beschrijft. Dit boek geeft een innerlijke reis uit het verleden weer, maar de lezer vindt hier een gids voor dagen die nog moeten komen.