Bewaarplaatsen van het humane - Essays over de menselijke waardigheid

„Dit boek wil een aanzet zijn het gelaat van menselijkheid te ontmaskeren. In de straten van Chicago waar kinderen elkaar vermoorden, in de vluchtelingenkampen van Rwanda, in de bergen van de Balkanlanden, in de stilte van de concentratiekampen die in Haïti zijn aangetroffen, lijkt menselijkheid het leven gelaten te hebben.

Toch zijn er wegen die mensen in het verleden en heden hebben bewandeld teneinde menselijkheid te bewaren. Toegegeven, niet altijd met succes: Antigone werd gestenigd toen zij in naam van alle doden haar broer wilde begraven; Arendt werd verguisd toen ze uit liefde voor waarheid ongehoorde feiten over de Tweede Wereldoorlog onthulde; Rousseau, de sentimentele idealist, was op zoek naar 'het goede' en werd door de gemeenschap verstoten; Havel stond en staat op voor het leven in waarheid en wordt voor een idealistische dromer uitgemaakt.

Alleen Kant, die ook een rol in dit boek speelt, komt er goed vanaf, waarschijnlijk omdat hij enkel op het moment dat hij Rousseau's boek Emile in handen kreeg, afzag van zijn dagelijkse middagwandeling en daarmee de bevolking van zijn woonplaats Königsberg ontstelde. Op die dag zag Kant in dat ethiek het primaat heeft boven de abstractie van de filosofie, de praktijk boven de theorie. Hij was Rousseau er innig dankbaar voor.

De laatste personage die in dit boek ten tonele wordt gevoerd op zoek naar menselijkheid is Richard Korty. Hij wordt in het laatste essay onder handen genomen omdat de mengeling van relativisme en scepticisme, zoals hij die voorstaat, de geestesdood van de menselijke waardigheid is. De teleurstellingen ten spijt, kan dit niet waar zijn.”