Onze schooltijd - Herinneringen van Culemborgers
Zet een aantal oudere Culemborgers bij elkaar aan tafel en het wordt een levendige boel. Dat gebeurt in 2019/2020. De 60-plussers treffen elkaar aan vijf verschillende verhalentafels om herinneringen aan hun jonge jaren met elkaar te delen. De oudste verhalenverteller is geboren in 1929, de jongste in 1958. Het gros groeit dus op in de jaren '40 en '50 van de twintigste eeuw.
Bij de vertellers die in de jaren '30 zijn geboren gaat het veel over de Tweede Wereldoorlog, maar ook de kerk speelt in die jaren een grotere rol dan nu en heeft grote invloed op de normen en waarden die ouders aan hun kinderen voorhouden. Voor kinderen van nu is het haast niet te begrijpen hoe streng kinderen worden opgevoed. Vooral op school leer je wel om braaf te zijn! Straffen, zelfs lijfelijke straffen, zijn in die jaren nog heel gewoon. Vraag maar eens naar de meester met de bijnaam 'kouwe erpel'.
We lezen echter ook over de gewaardeerde meester Poet van Stralen die zo van zingen houdt en over de lieve juffrouw Van Zuilenkom, juffrouw Pollemop met de steunkousen en juffrouw Van Kampen met de grote voorgevel. De rolverdeling in het gezin is duidelijk: vader is kostwinner en dus de baas. Kinderen dienen te gehoorzamen. Moeders wijden zich meestal aan huishouding en opvoeding. Lang niet iedereen heeft tv. Er zijn geen computerspelletjes, wel hoepels, kaatsballen en tollen.
'Onze schooltijd' levert een feest van herkenning op voor de oudere lezers. Jongere mensen zullen het boek met verbazing lezen, want er is wel heel veel veranderd in de laatste zestig jaar.