Oude boerderijen en buitenverblijven - Deel 1, 2a en 2b

Pieter Dekker, geboren in 1931 te St.-Maartensbrug in de Zijpe, bezocht de RHBS te Alkmaar en studeerde daarna aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Amsterdam. Hij is thans werkzaam als bewegingstherapeut. Na een aantal publicaties in de regionale dagbladen over de historie van de Zijpe richtte Dekker zich vooral op de bestudering van de 18e-eeuwse maritieme geschiedenis van onze Republiek, met de nadruk op de walvisvaart. Van zijn hand verschenen daarover vele studies, zowel in, boekvorm als in tijdschriftartikelen. In 1974 ontving Dekker de Lutine-prijs in verband met de bestudering van de Straat Davisvaart en de daaruit voortgekomen publicaties, o.a. met betrekking tot de Terschellinger cartograaf en publicist Louris Feijkes Haan en de ontwikkeling van de walvisvaart uit de ruilhandel met de Eskimo's.

De grondslag voor deze bestudering van de maritieme geschiedenis werd gelegd door het aantreffen van zeevaarders uit de Zijpe in diverse archieven. Thans is Dekker met de publicaties over oude boerderijen en buitenverblijven in zijn geboortepolder weer terug op het uitgangspunt. De cirkel is rond. Niet alleen bracht de Zijpe nl. in het verleden commandeurs ter walvisvaart en koopvaardijschippers voort, maar ook het landerijenbezit hield aanvankelijk nauw verband met hen die zich in de koopsteden bezighielden met zeevaart en commercie. Deze kooplieden investeerden gelden in de bedijking en de ontwikkeling van de Zijpe, waar ook hun buitenverblijven verrezen. Zo is de zee, waarop het Zijper land werd veroverd, van belang gebleven voor deze polder, tot op de huidige dag. In onze tijd zoeken immers de stedelingen het strand in de Zijpe op en vinden er vertier, zoals eertijds hun voorgangers op de talrijke buitens.