Leefbaar laagland - Geschiedenis van de waterbeheersing en landaanwinning in Nederland

Meer dan duizend jaar geleden begonnen de bewoners van het mondingsgebied van de Rijn, Maas en Schelde - het latere Nederland - hun gebied leefbaar te maken door er sloten te graven. Een simpele methode van ontwatering, met ingrijpende gevolgen: de bodem daalde tot onder het zeeniveau, zodat de bewoners nu niet alleen het binnenwater moesten zien kwijt te raken, maar er ook voor moesten zorgen dat hun land niet door zee- of rivierwater zou worden verzwolgen. De noodzaak het water te beheersen heeft de Nederlandse samenleving sindsdien diep beïnvloed.

De eerste vier hoofdstukken van Leefbaar laagland vertellen het fascinerende verhaal van de strijd tegen het water, het landverlies en de landaanwinning tot circa 1800. Daarbij behandelen de auteurs niet alleen de wereldberoemde waterbouwkundige werken uit de Gouden Eeuw, maar staan zij ook uitvoerig stil bij de waterbeheersing in de middeleeuwen. In deze periode werd namelijk het fundament gelegd van het succes van de Nederlandse waterbouwkundigen.

De periode na 1800 wordt gekenmerkt door de introductie van de machine, nieuwe energievormen en een aanmerkelijke schaalvergroting. Nu de IJsselmeerpolders en het Deltaplan zijn voltooid, lijkt aan deze laatste tendens een einde te zijn gekomen. Tegenwoordig ligt het accent meer op integraal waterbeheer. Ook aan deze recente ontwikkeling wordt in dit heldere en informatieve boek aandacht geschonken.

Leefbaar laagland geeft een breed en rijk geïllustreerd overzicht van de wijze waarop Nederlanders hun laagland leefbaar hebben gemaakt en gehouden. Een onmisbaar standaardwerk voor iedereen die belangstelling heeft voor Nederlandse geschiedenis, landschapsgeschiedenis en geschiedenis van de techniek.