Honderd jaar vrijwillige Brandweren Oldenzaal en hun voorgeschiedenis

Iets over mijzelf als schrijver en mijn brandweerloopbaan. Ik werd in 1940 te 's-Gravenhage geboren. In 1959 ging ik bij PIT-Post werken. Na het volgen van diverse bedrijfsopleidingen en het vervullen van mijn dienstplicht, trad ik in 1965 toe tot de bedrijfsbrandweer van PTT. Daar volgde ik opleidingen tot brandwacht 1e klas. Het hoogste wat bij deze bedrijfsbrandweer mogelijk was.

Aan mijn interesse voor de brandweer hebben belevenissen uit de oorlog een rol gespeeld. Zo was ik in 's-Gravenhage in 1944 als kleuter getuige van het bombardement op Kleykamp, een villa waarin - door de Gestapo - het bevolkingsregister van Nederland was ondergebracht. Daarnaast werd in januari 1945 mijn kleuterschool getroffen door een V1. Hierbij veranderde ook het huis waar ik woonde in een ravage en dat in de hongerwinter. Na mijn verhuizing naar Oldenzaal zag ik mijn kans schoon om toe te treden tot de gemeentelijke vrijwillige brandweer.

Al ging dat niet zonder problemen. Voor de eerste medische keuring was een afspraak gemaakt met de gemeentearts Hasebos. Toen ik op de bewuste keuringsavond aanbelde, deed dokter Hasebos open en vroeg waarvoor ik kwam. "De brandweerkeuring" was mijn antwoord. "Nou, dan ben je afgekeurd" was de reactie van de dokter. Wat verbaasd vroeg ik of het niet beter was mij eerst te keuren alvorens deze uitspraak te doen. Niet nodig, reageerde de dokter, je mag geen bril dragen en ik zie dat je er één op hebt. Na enig aandringer volgde er toch een keuring en liet de dokter lezen wat hij aan de commandant zou rapporteren. Goed gezond, ogen met bril voldoende, ogen zonder bril onvoldoende. Commandant Delicaat liet mij vervolgens weten dat ik was afgekeurd. Dat nam ik niet en wees op een aantal brandweercollega's bij andere korpsen, die een bril harder nodig hadden dan ik, en wel waren toegelaten. Nadat de commandant contact had opgenomen met de verzekering, die geen probleem had met het brildragend zijn, kon ik uiteindelijk toe treden tot het Oldenzaalse korps. Daar werd mij de mogelijkheden geboden verdere opleidingen te volgen. Zo volgde ik bij de brandweer Hengelo een opleiding tot hoofdbrandwacht (oude stijl) gevolgd door een - toen nog aparte - opleiding persluchtmaskerdrager bij het Oldenzaalse korps.

Inmiddels was er bij de bedrijfsbrandweer van PTT behoefte ontstaan aan instructeurs adembescherming. Een eis voor de opleiding hiertoe was minimaal het diploma hoofdbrandwacht waarover echter weinigen bij dat korps beschikten. Daarom verzocht de bedrijfsbrandweer mij of ik deze opleiding wilde volgen. Van mening zijnde dat dat nooit kwaad kon, ging ik hierop in en volgde een dagopleiding tot instructeur en vervolgens tot instructeur adembescherming bij de brandweer Utrecht. In aansluiting hierop verzorgde ik de opleiding en herhalings-oefeningen van de bedrijfsbrandweerkorpsen van zowel Post als Telecom te Enschede, Hengelo, Almelo en Deventer. Tevens werd ik als instructeur betrokken bij de opleidingen brandwacht tot en met hoofdbrandwacht die in Oldenzaal en Enschede werden gegeven. In 1980 werd ik benoemd tot plaatsvervangend bevelvoerder van groep C later 3.

Met de komst van de brandbestrijdingscompagnie, na het opheffen van de BB, ontstond er behoefte aan commandanten brand bestrijdingspeloton. Ik vond deze nieuwe opleiding een uitdaging en volgde hem. Na het behalen van het diploma in 1988 volgde mijn bevordering tot onderbrandmeester wat tevens mijn eindrang was.

De laatste jaren van mijn brandweerloopbaan zette ik uit, begeleide en evalueerde, samen met drie andere instructeurs, oefeningen op het oefenterrein Deldenerbroek voor alle bluseenheden van het samenwerkingsverband Enschede.

Per 1 november 1993 nam ik, uit onvrede met de gang van zaken binnen het Oldenzaalse korps, mijn ontslag. De brandweer zelf geen kwaad hart toe dragend, stak ik mijn hoofd weer om de deur van de kazerne na het vertrek van commandant Klaassens. Nog geen half uur binnen werd mij gevraagd dit boek te schrijven. Aan deze vraag lag ten grondslag het feit dat ik vanaf 1977 jaren lang het jaarverslag van de brandweer Oldenzaal had geschreven en men daarom aannam dat ik wel lets van de geschiedenis af wist.