Van IJzerfront tot zelfbestuur
Aan het IJzerfront 14-18 ontlook de eis tot Vlaamse autonomie. Voor het eerst zongen de Vlaamse soldaten in hun frontlied: 'Wij eischen zelfbestuur!' 75 jaar later is hun droom realiteit aan het worden..."
Het gevaar is met denkbeeldig dat nieuwe generaties Vlamingen het waardevolle van hun Vlaamse Huis met meer zullen inzien, omdat ze niet weten welke offers hun ouders, grootouders en overgrootouders hebben gebracht om dit te bereiken. De Vlaamse gemeenschap is door het oog van de naald gekropen. De bewustwording van de IJzer is een keerpunt geweest. De beweging die daar ontstond, heeft de heropstanding voorbereid.
Dit boek illustreert waarom de IJzertragedie 14-18 een breuklijn was in de geschiedenis van Vlaanderen. Het belicht de bonte wereld van Vlaamse sociaal-culturele verenigingen en initiatieven aan het front en schenkt ruime aandacht aan de clandestiene Frontbeweging.
In het tweede deel lezen we over de IJzerbedevaarten, waar elk jaar opnieuw de eis tot zelfbestuur en de roep om 'nooit meer oorlog' wordt geactualiseerd. Deze bedevaarten, bescheiden gestart, evolueerden tot massamanifestaties van Vlaams ongeduld en speelden tot op heden een belangrijke rol in het sensibiliseren van de Vlaamse Beweging.