Bloeien in den vreemde en tweede bloei in eigen land
Josiene Zijlstra-Schumacher (1928-2011) is geboren en opgegroeid in voormalig Nederlands-Indië. Na haar trouwen woonde ze met haar man en drie dochters in veel verschillende landen. Ze schrijft over de fijne jaren met het gezin in Zuid-Afrika, Malaya (Maleisie), Peru en Nederland. Ook vertelt ze over de jaren in Pakistan.
Ze vertelt over haar vrijwilligerswerk in de cuna, een crèche in een sloppenwijk van Peru, voor kindertjes van moeders met TBC of van werkende moeders die met eieren langs de deuren gingen of een marktkraam hadden. Josiene leerde de kindertjes knippen, plakken, kleien en eerlijk delen. De kinderen genoten er van. Ze waren dol op haar en zij op hen.
Later, toen ze kleinkinderen kreeg, heeft ze ook met hen veel geknutseld en leuke dingen gedaan. Ze genoot van het oma zijn. Ze vertelt over de leuke tijd van het varen met Gerard op Nederlandse en Franse binnenwateren en de vele sluizen waar ze doorheen gingen.
Verder komt al haar vrijwilligerswerk in Nederland aan de orde, en vertelt ze over de Spelgroep die voor haar zo belangrijk was. In die groep speelde ze tot haar tachtigste met veel plezier toneel.