Terreur in oorlogstijd - Het Limburgse drama

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in bezet België een oorlog in de oorlog gevoerd. Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie pleegden de communistisch geïnspireerde partizanen moord na moord op leden en sympathisanten van de collaboratie. Van de Vlaamse provincies had de partizanenterreur de grootste omvang aangenomen in Limburg. Aan de lopende band werden hoofdzakelijk VNV'ers neergeschoten. Met alle mogelijke middelen probeerde het VNV een einde te maken aan de moorden. Zijn politieke tegenstander, de SS-DeVlag, ging een stap verder en reageerde prompt met tegenterreur. Nadat de Belgische Justitie en de Duitse politiediensten volkomen passief waren gebleven tegenover het politieke geweld, ging tijdens de laatste bezettingsmaand ook het VNV over tot contraterreur.

In de dagen en weken na de bevrijding werd Limburg opnieuw geconfronteerd met een golf van moorden op echte en vermeende collaborateurs. Zo werden op de binnenkoer van de Tongerse gevangenis vijf aangehouden VNV'ers zonder vorm van proces door partizanen neergeschoten. Tijdens bezetting en bevrijding werd Limburg bovendien geteisterd door een steeds verder om zich heen grijpend banditisme. Na de oorlog werden zes grote benden ontmaskerd. Toen kwam aan het licht dat heel wat partizanen naast politieke moorden ook criminele roofmoorden en overvallen hadden gepleegd.