Vaarwel Picasso

In februari 1956 begon de vriendschap van twee kunstenaars. De Amerikaanse fotograaf was van Afghanistan op weg naar huis, de Spaanse schilder zat in bad thuis in Zuid-Frankrijk: Voilà... dat was de eerste van de tienduizenden foto’s, die in de komende zeventien jaar van Picasso zouden worden genomen, in de periode waarin David Douglas Duncan dikwijls de eenvoudige maaltijden met hem deelde en zijn werk, waar nooit een einde aan kwam, zijn uitbundige vrolijkheid en zijn ontelbare creatieve explosies.

Als de andere gasten waren vertrokken, bleef Duncan nog bij hem in het atelier, dat nu zijn tweede thuis was. Op deze wijze ontstond een relatie, die voor hen allebei uniek was. Het waren twee zinnen en twee harten, maar beiden voelden een speciale, hechte band met de ander. Bij het fotograferen van de honderden schilderijen, omgeven door ontelbare andere werken waarmee het atelier boordevol stond, werd Duncan ook deelgenoot van talrijke, aandoenlijke gebeurtenissen in het huisgezin van Picasso.

Aan dit fantastische contact hebben wij dit derde en laatste boek te danken dat Duncan van zijn buurman Pablo Picasso samenstelde. Het is een buitengewoon persoonlijk relaas over de laatste levensjaren van de grote schilder, alsmede een verrijkende ontdekkingstocht langs de doeken, die Picasso tijdens zijn leven voor zichzelf hield, en ten slotte een gefotografeerd epos, geboren uit de kameraadschap van twee mannen.

VAARWEL PICASSO onthult de eenvoud en het genie van Picasso’s leven en kunst. Dankzij zijn zo intens en persoonlijk beleefde ervaringen heeft Duncan het met grote toewijding gefotografeerd, geschreven en geproduceerd. Daardoor is dit boek een afspiegeling geworden van datgene wat kenmerkend was voor Picasso’s wereld. Wie probeert Picasso te zien zoals David Douglas Duncan hem zag en van hem hield, zal misschien iets bespeuren van de wijze waarop Pablo Picasso beschouwd zal worden in de eeuwen, die voor ons liggen