3meter5 - Een familiegeschiedenis (inclusief de bijbehorende DVD)
Het eerste gedeelte van dit boek is het verhaal van het (schippers) geslacht De Bes. Stamvader Egbert de Bes (ca. 1515) woonde op weer 44 in Sliedrecht. Tot het einde van de 18e eeuw woonden zijn nakomelingen in de Alblasserwaard. Daarna is de familie naar Den Haag verhuisd. Het boek volgt de stamreeks tot en met de kleinkinderen van de auteur, Joris en Benthe Wassink (generatie XVIII). Het tweede gedeelte van het boek bevat fragmentparentelen van de verwante families van de auteur: Van Beest, Van Drunen, Van der Pijl, Bonte, Pieterman en Wassink, alsmede de kwartierstaten van Joris en Benthe Wassink en van Ratna van der Meer Mohr. De oudst gevonden "De Bessen" woonden op diverse weren in Sliedrecht. Een weer is in feite een klein eiland; een strook land met rondom sloten.
In Den Haag ben ik geboren en opgegroeid. Vanaf 1955 tot mijn huwelijk op 24 november 1972 met Maria Kornelia (Ria) van der Pijl heb ik gewoond in de Linnaeusstraat 266. Dit is een zeer smalle 4-kamer portiekwoning. Mijn ouders beweerden dat deze woningen zo smal waren omdat men vanwege de woningnood op het laatste moment over de breedte waar aanvankelijk 3 woningen waren gepland, er toch 4 heeft gebouwd. Ik heb hiervoor echter geen bevestiging kunnen vinden.
Onze woonkamer was volgens mijn herinnering 3,05 meter breed en ik heb dit gegeven gebruikt als titel van dit boek. Vanwege de kleine behuizing bewaarden mijn ouders namelijk vrijwel niets. Uit mijn jeugd resteren slechts een dinky toy en twee boekjes, te weten een (voorlees)boekje over een lijsterfamilie en een goochel-boekje dat uitgegeven is door de N.V. Meel- en Broodfabriek ‘De Zeeuw’, in Den Haag beter bekend onder de naam Hus. Op pagina 14 de plattegrond van onze woning aan de Linnaeusstraat 266.
Als een soort overreactie hierop, maar ook mogelijk doordat wij zeer royaal behuisd zijn, heb ik vrijwel alles bewaard. Niet alleen al het speelgoed van onze drie kinderen (waar nu onze kleinkinderen mee spelen) maar bijvoorbeeld ook de salarisstroken, jaaropgaven en belastingaangiftes van mijn eerste vakantiebaantje in 1963 tot heden.
Op enig moment – ik denk dat ik 8 of 9 jaar was – kregen wij nieuwe vloerbedekking in de woonkamer. Dat was toen nog niet kamerbreed, maar een soort cocos- of sisalmatten van 1 meter breed. De stoffeerder naaide de banen met een kromme naald aan elkaar met een soort vliegertouw en mopperde luid en duidelijk dat hij er over de volle lengte van de kamer nog een strook van 5 cm aan moest naaien. Toen ik deze anecdote een keer vertelde in CASPAR, het grand café van zoon Wolter in Arnhem, heeft Cor Bekink, een medewerker van het café, er een tekening van gemaakt.
Aanvankelijk had ik het idee om een boek uit te geven met alleen de parentelen en kwartierstaten van de familie De Bes en aanverwante families. Op zich best interessant, maar voor een zeer beperkt lezerspubliek. Gaandeweg kreeg ik steeds meer informatie uit de diverse familiearchieven en is het idee ontstaan om deze informatie vast te leggen en voor het nageslacht veilig te stellen omdat van de voorgeslachten van ‘gewone’ mensen weinig is vastgelegd en bewaard gebleven en dat is jammer.
In de eerste plaats heb ik dit boek geschreven voor mijn (klein)kinderen en alle geslachten, die na hen komen. Zij kunnen dan in ieder geval nalezen waar en hoe hun voorouders geleefd hebben, wat hen bezighield en hoe ze in hun levensonderhoud voorzagen. In de tweede plaats heb ik dit boek geschreven voor alle vrienden en bekenden, waarmee ik in de loop der jaren op de een of andere wijze verbonden ben. Voor hen is het wellicht ook leuk om terug te lezen wat ons destijds bond. In de derde plaats schrijf ik dit boek voor alle genealogen, die wellicht met de geboden informatie aanknopingspunten vinden voor hun eigen onderzoek.