Godert van Bocholt - Enige heer, grootgrondbezitter en zoutzieder van de Zijpe

Door de Gelderse edelman Godert van Bocholt werd een belangrijk stempel gedrukt op de voor de Zijpe zo ongewisse jaren na de eerste omdijking van 1553. Hij stak een belangrijk deel van zijn financiële middelen in de nieuwe polder en verwierf daardoor zoveel landerijen dat Van Bocholt de grootste private grondbezitter van de Zijpe werd. Ook verkreeg de edelman van koning Philips II de heerlijke rechten over de polder, vooral met het voornemen daarmee gunstige mogelijkheden te scheppen voor zijn zoutziederij. Deze onderneming was na een hoopvolle start echter tot de ondergang gedoemd door de noodlottige Allerheiligenvloed van 1570 die de Zijpe overstroomde en bijna geheel verwoestte.

De landvoogd Alva, die de opstandige gewesten met zijn troepen weer aan het spaanse gezag wilde onderwerpen en ook het beleg voor Alkmaar liet slaan, noodzaakte Sonoij, als luitenant-gouverneur van Willem van Oranje, in 1573 de pas weer herstelde dijken van de polder door te steken. Dit betekende het begin van grote vertraging voor een definitieve drooglegging. De politieke woelingen en onenigheid tussen belanghebbenden beletten een spoedige nieuwe bedijking.

De familie Van Bocholt, met haar omvangrijke investeringen in de Zijpe, werd daarvan het slachtoffer en verloor grote sommen geld in de nu desolate polder. Bovendien behield zij na de uiteindelijke definitieve bedijking van 1597 slechts rechten op een veel kleiner deel van de gronden dan oorspronkelijk in haar bezit was. Desondanks waren de erfgenamen van Godert van Bocholt, enige heer van de Zijpe, toen nog altijd de grootste particuliere landeigenaren.

Deze edelman uit het voormalige Overkwartier van Gelderland heeft een zeer interessante levensloop gehad in de jaren voor en tijdens het begin van de Tachtigjarige Oorlog, als grote steun van Willem van Oranje, wiens luitenant hij werd. Ook deze zijde van Godert van Bocholt komt in het boekwerk van Piet Dekker uitgebreid aan bod.