Van burenplicht tot onderneming - Begraven in Hardinxveld en Giessendam
Begraven...., wie schrijft daar nu een boek over? Ronald Nederveen denkt daar anders over. Decennialang deed hij nauwkeurig onderzoek naar de geschiedenis van het begraven in Giessendam en Hardinxveld en alles wat hij ontdekte, werd opgeschreven en gedocumenteerd. Toen hij het manuscript aanbood aan de Historische Vereniging was het bestuur niet echt enthousiast. Een boek over begraven, wie leest dat nu? De meningen veranderden toen het manuscript gelezen was.
Het blijft een ernstig onderwerp, maar het leert ons veel over de gebruiken en gewoonten rond dood en begraven in ons dorp. Want ook in onze rouwgebruiken en belevingen rond dood en rouw is veel veranderd. Velen van ons zijn opgegroeid in een tijd toen de dood een majesteit was. Als een rouwstoet passeerde, stond je stil en nam je je muts of pet af. Bij condoleances heerste vaak doodse stilte; er werd hooguit wat gefluisterd. Alle betrokkenen droegen zwarte rouwkleding, soms jarenlang. Al die zaken zijn toch wel veranderd. Met empathie, en hier en daar een knipoog, voert de auteur ons mee in een tijd toen men nog meer openlijk ontzag had voor de dood.
Met kennis van zaken vertelt Ronald over aansprekers, bedienaars, dragers en uiteindelijk de begrafenisondernemers. Het resultaat zal u verrassen!
Namens het bestuur van de Historische Vereniging Hardinxveld-Giessendam, Peter van Wijngaarden, Vicevoorzitter december 2019