Oude K.P.M. schepen van 'Tempo Doeloe' - Deel 8
Deel VII was het eerste deel dat werd uitgegeven met een vooromslag in kleur en alhoewel dat voor een kleine oplage zeer kostbaar is, hoop ik hiermee door te kunnen gaan. Er was echter één persoon en dan nog wel een Amerikaan, die schuchter maar wel terecht stelde dat de kleur van de schoorsteen van de "Rengat" minder oranjekleurig was en meer geel. De man die bovendien een walslurp is (zie ook blz. 72 van dit boek), had uiteraard volkomen gelijk! Een kleurenafbeelding perfect afdrukken lukt echter zelden voor 100 procent en zo kon het gebeuren dat het geel van de schoorsteen zoals dat afgebeeld staat op het door mij gemaakte waterverf schilderijtje, iets te oranjekleuring op de vooromslag werd afgedrukt. Maar de meest sympathieke kritiek kreeg ik van een lezer die na ruim tien jaar op zee te hebben gevaren, zich aan wal had gevestigd.
Deze man schreef: "Na zo'n twintig jaar aan wal te hebben gewerkt dacht ik dat ik de zee voorgoed achter mij had gelaten. Maar door uw boeken rijpte bij mij het besef dat ik in wezen nooit aan een walbaan had moeten beginnen en nu, aan het einde van mijn arbeidszame leven, vraag ik mij af of ik alsnog spijt zou moeten hebben van die eertijds genomen beslissing om mij aan wal te willen gaan vestigen". Wel, het zij zo.
Ook ik heb een periode gehad in mijn vaartijd dat ik wel op mijn knieën naar een walbaan en naar mijn gezin terug wilde kruipen. Want ook de meest geharde zeebonk houdt altijd dat brok heimwee in zijn hart als hij weer met wat weemoed moet uitvaren. Door allerlei oorzaken kwam er niets van een walbaan terecht, ontstond er bij mij een soort van positieve berusting in mijn lot en heb ik getracht er het beste van te maken. Een en ander resulteerde o.a. in het schrijven van zilt getinte artikelen voor het Maritieme Maandblad "De Blauwe Wimpel', het vast op schrift stellen van mijn maritieme memoires en het schrijven en publiceren van de boeken uit de serie "Oude K.P.M.-Schepen van Tempo Doeloe".
En zo heeft alles zijn nut, hetgeen in mijn geval wellicht pas over honderd jaar zal blijken!