Kampjongen - Herinneringen aan Java
Op een dag is dit voorbij, weet je,' zei ze. Niemand weet hoe lang het duurt en waar we naar toe gaan. We moeten alles achterlaten, maar op een dag is dit voorbij.' Haar handen streelden ons, ons haar, onze armen. Ze wiegde een beetje heen en weer. Terwijl ze naar ons keek, maar niet tegen ons sprak, zei ze dromerig dingen in het Engels die we niet verstonden, maar dat maakte ons niet uit. Buiten klonk het smartelijke geschreeuw van een vogel; geesten zaten heel stil in de donkere bomen en waarschijnlijk op het dak. Wij waren haar kinderen en de nacht zou ons geen kwaad doen. Het was de laatste keer, denk ik, dat ik me helemaal niet volwassen voelde.
Ernest Hillen werd in 1934 in Scheveningen geboren, maar groeide op in Nederlands-Indië. Na de Japanse inval in maart 1942 kwam hij met zijn moeder en ouder broertje in een kamp terecht. Het was het begin van drieënhalf jaar kampleven, dat hij vijftig jaar na dato in dit boek beschrijft. Ernest Hillen vestigde zich in 1952 in Canada, het geboorteland van zijn moeder. Hij is thans als redacteur verbonden aan het maandblad Saturday Night.
'Kampjongen ontroert door zijn tederheid, zijn oprechtheid en zijn eenvoud. Het boek geeft een scherp beeld van onvoorstelbare wreedheid, gezien door de ogen van een onschuldig kind. Er is geen woord te veel, geen smart te onbeduidend.'