In duizend zoete armen - Nieuwe dagboek aantekeningen van Etty Hillesum
En toen zaten we weggedoken in leuningstoelen met de dampende zwarte koffie voor ons en mijmerden wat over middeleeuwen en historie en gele sterren en psychologie. Over vele jaren leren de kinderen op school van ghetto's en gele sterren en terreur, en de haren zullen velen te berge rijzen. Maar parallel met die schoolboek-geschiedenis loopt een andere. Een paar gemakkelijke, stoelen, gekocht van het verzekeringsgeld, omdat de eigen stoelen, te zamen met alle andere bezittingen, bij een bombardement volledig weggevaagd waren van deze aarde, een kop koffie, een paar goede vrienden, atmosfeer en een beetje gefilosofeer. En het leven toch nog mooi vinden. Tenminste, ik beweerde dat ik zo brutaal was het toch nog mooi en levenswaard te vinden. Werner begon toen bedenkelijk te kijken. Maar we hadden het zo goed daar, samen met z'n drieën. Juist de avond waarop de 'gele ster' was opgegaan.