Wee den vergetenen! - De watersnood van 1926 en de wederopbouw van Maas en Waal

In de laatste dagen van 1925 kwam er via de Rijn in Lobith méér water in ons land binnen dan ooit tevoren en sindsdien het geval is geweest. Het was echter de dijk van de Maas die op 31 december brak bij Overasselt en daarmee begon de laatste grote watersnoodramp in het Rivierengebied. Het Land van Maas en Waal liep vol als een zinkend schip, water en ijs verwoestten 3000 huizen geheel of gedeeltelijk en er werd voor tien miljoen gulden schade aangericht. Die schade werd slechts voor een deel en erg ongelijkmatig vergoed. De gevolgen daarvan werkten door tot in onze dagen.

Ongeveer zestig jaar later heeft de journalist Huub van Heiningen (1924), die al menige studie publiceerde over de rijke historie van het land van dijken en rivieren, zich in die Watersnood van 1926 verdiept. Het resultaat was verrassend; niet in het minst voor hemzelf. De officiële archieven zijn vernietigd, maar er zijn genoeg tot voor kort geheime stukken overgebleven om de oude verhalen over gepleegd onrecht te bevestigen. Na de watersnood werden in het land van Maas en Waal de armsten het minst bedeeld. Twee jaar na de dijkdoorbraak zaten nog vijftig grote gezinnen in een mensonwaardige noodwoning. Zij werden geholpen via een spectaculaire actie van een journalist, een tekenaar en twee politici, die daarbij onderhuids fors werden tegengewerkt door het gezag.

Dit boek is een onthutsend verslag, gebaseerd op interviews met ooggetuigen en documenten. Over de watersnood van dag tot dag, de wijze waarop Nederland te hulp schoot, overheden die elkaar bestreden over de rug van de slachtoffers, de meest succesvolle perscampagne uit de jaren tussen de wereldoorlogen en de door de watersnood van 1926 veranderde inzichten over de verantwoordelijkheid voor onze waterkeringen. Met 100 foto's uit die tijd en tekeningen van dr. Louis Raemaekers en Jo Spier.
Dit boek is verschenen als 8e uitgave in de Tweestromenland reeks.