Oude K.P.M. schepen van 'Tempo Doeloe' - Deel 2
Afkomstig uit een zeevarend geslacht, getrouwd met een varensgezel en ter Grote Handels Vaart gevaren hebbende als marconiste, denk ik met plezier terug aan; die reis op het m.s. 'Carola Smits' van november 1988 tot en met april 1989, waar ik gedurende ruim 5 maanden het genoegen had met Kapitein Lucas Lindeboom te varen. Wanneer de omstandigheden het toelieten was er naast het monotone - maar geruststellende - geluid van de hoofdmotor, het praktisch onafgebroken geratel van zijn typemachine waarneembaar.
Met een ongelooflijk fanatisme oefende hij nmi zijn grootste hobby uit: dat van schrijven. Naast een drukke- en veelzijdige correspondentie waren zonder meer Nederlandsch-Oost Indië, oude schepen en alles wat daar nauw mèe samenhing, zijn meest geliefde onderwerpen. Maar bijzondere gebeurtenissen die hij was tegengekomen tijdens een reis, werden ook gaarne door hem op papier vastgelegd.
Lucas Lindeboom zal ik vooral blijven herinneren als een man die zeer avontuurlijken ondernemend van geest is, hetgeen gepaard ging met een flinke dosis enthousiasme en organisatorische talenten. Gezien die eigenschappen probeerde hij vaak - èn met succes - het nuttige met het aangename te verenigen. Zo 'ontaardde' een sloepenrol aan boord al gauw in een kleine 'expeditie', die mogelijkerwijs weer nieuwe stof opleverde voor één van zijn toekomstige verhalen! Zijn voorliefde voor barbecue-feestjes zal de bemanning wellicht ook nog lang heugen... Veelal probeerde hij zo'n gelegenheid een persoonlijk tintje te geven door enige uren in de kombuis door te brengen om ons later zijn culinaire vaardigheden te presenteren. (Satèh met gekruide boemboe ketjap bijvoorbeeld). Zijn voorraad zelfgemaakte bitterballen scheen eindeloos..., maar wel erg lekker!
Tegenwoordig vaart men met steeds minder mensen op een schip. Men ziet elkaar door het krappe werkschema steeds minder, maar dankzij deze initiatieven slaagde hij er toch in de soms lange en saaie oceaan oversteken op een gezellige manier wat op te vrolijken. Wat hemzelf betrof waren die lange oceaan-reizen vaak een ware verademing, want dat betekende geen constant in- en uit-geloop van allerlei mensen uit de haven in zijn hut, hetgeen altijd het geval is wanneer het schip aan wal ligt afgemeerd. Eenmaal op zee en weg uit de drukte kon hij zich weer gaan storten - gewapend met loep - op een nieuwe serie foto's van oude schepen die hij had weten te bemachtigen, om aan de hand daarvan zijn verhaal op te schrijven. Het is ook tijdens één van die lange 'oversteken' geweest dat dit boeiende vervolg op het eerste deel van deze serie, uit zijn gammele boord schrijfmachine is gerold en mij 'viel de eer te beurt' om het geheel in drievouden in het net over te schrijven...
Een stukje maritieme historie uit de Grote Oost dat terecht niet vergeten mag worden! Lucas Lindeboom, bedankt voor alles, succes met de volgende delen van 'Oude K.P.M.-Schepen. van Tempo Doeloe' en tot slot wens ik je (èn je bemanning) nog één ding toe: 'Een geluidsarme tekstverwerker.'
Françoise van Essen-Woltring