Een bron die nooit dooft
Indonesië heeft vele gezichten: een paradijs met wuivende palmen en lachende mensen, het land van de uitgestrekte rijstvelden. Dit beeld staat in schril contrast met het andere Indonesië, waar al vele jaren de mensenrechten worden geschonden. Velen verzetten zich hiertegen, ook schrijvers en dichters. In deze bundel spreken zij zich uit over maatschappelijke verschijnselen en politieke gebeurtenissen. Zij tonen daarmee moed, omdat de vrijheid van meningsuiting in Indonesië nog steeds in vele opzichten beperkt is. Auteurs die kritiek uitoefenen op de regering worden bedreigd met vervolging of gevangenisstraf. Ook zijn zij niet altijd vrij hun werk voor te dragen. Machthebbers zijn niet gesteld op tegenspraak en protest.
Een bron die nooit dooft laat de stem horen van hen die voor hun mening uit durven te komen. De in dit boek samengebrachte gedichten, prozafragmenten en verhalen tonen het andere Indonesië, het Indonesië van mensen die een leefbaarder maatschappij nastreven.