Mariniers in aktie op Oost-Java (2e-hands)

Willem Moraal werd geboren in het Zeeuwse Oost- en West Souburg op 28-10-1928. Op zeer jeugdige leeftijd vertrok hij met zijn ouders naar Nederlands Indië, waar hij dus zijn jeugd doorbracht. Op een minder gunstig ogenblik keerde hij naar Nederland terug. Als knaap maakte hij de oorlog mee. Toen de bevrijding kwam, was hij 16 jaar oud. Op dat ogenblik wist hij wat 'oorlog maken' betekende. Zijn ouderlijk huis werd vernield. De familie moest vluchten. Zelf kwam hij in een Duits kamp terecht, in 1944. De oorlog bracht niet veel goeds. De na-oorlogse tijd was niet veel beter. Als jonge werkloze besloot hij dienst te nemen bij de Mariniers. Hij was toen 17 jaar oud.

Als marinier ging hij naar het land waar hij gewoond had. Jong en avontuurlijk, maar ook met een hart vol hoop en verwachting stapte hij van boord. Zij, de Nederlandse jongens, werden ingezet tegen de ploppers. Allicht heeft de tijd, van toen tot nu, aan het woord plopper een andere dimensie gegeven. Waar ligt de grens tussen guerilla en vrijheidsstrijd? In Java, het grote gebied overzee, stonden mensen tegenover elkaar, jonge mensen, die hun gezondheid, hun bloed, hun leven veil hadden voor een ideaal. Misschien wel hetzelfde ideaal...

Tijdens die bange dagen - ver van huis - groeide de vriendschap tussen de jongens. Elke dag loerde de dood. Daaraan ontsnapte Willem, ook al had hij tientallen malen vuurcontact met de vijand. Hij overleefde het, maar in hart en nieren is hij marinier gebleven, want steeds heeft hij het verhaal van zijn oorlog meegedragen. Niet aan de hand van nota's heeft hij zijn oorlog verteld; hij deed het uit het hoofd. Alles lag zo diep en vast in zijn geheugen gegrift, dat zijn verhaal iets kreeg van een Javaanse kali. Gelijk het water vanaf de bergen onstuitbaar naar de zee vloeit, zo vloeit het verhaal van Willem Moraal, krachtig en door niets tegen te houden. Hij en vele anderen hebben het zo beleefd, maar Willem heeft het opgetekend en met zijn foto's geïllustreerd.